अरुंधतिकृता शनीदेवस्तुती
अनुष्टुभ् छंद
(प्रतिचरणाचे
पाचवे अक्षर लघु,
सहावे गुरू
2,4 चरणाचे 7 वे अक्षर लघु व1,3 चरणाचे 7वे अक्षर गुरू / चरणाच्या सुरवातीस भ किंवा न गण नको)
सूर्यपुत्रा दयावंता
। महाभयहरा
शनी
कृपाघना शनीदेवा
। तारिले
मजला तुम्ही
।। 1
नमस्कार असो माझा । पादपद्मीच
हे प्रभो
अहंकारहरा देवा । नवा जन्म दिला विभो ।। 2
साडेसाती असे मोठी । कष्टदायी
भयंकरी
पीडा देते शरीरासी
। मनासी छळते अती ।। 3
सुटला ना तुझ्या
देवा । तडाख्यातून
एकही
असो गुरू असो दैत्य । सोडिले
ना तुवा कुणी ।। 4
विक्रमादि नृपालाही
। येई प्रत्यय
तत्क्षणी
वनवास दिला रामा । पाडिले
रावणा रणी ।। 5
पराक्रम असा मोठा । ऐकुनी आपुला
महा
हबकून मनी गेले । भरली धडकी
मला ।। 6
उसन्या अवसानाने
। तरीही बोलले जगा
नभीची तारका कैची । पीडा देईल ती मला ।। 7
परंतु आतुनी जाळे । भीती एक अनामिका
धास्ती कुरतडे चित्ता
। कुणा संगेचि
सामना ।। 8
काय काय मला आता । भोगाया
लावतो शनी
मनोमन म्हणे मीही । श्लोक स्तोत्र
तुझे मनी ।। 9
नीलाञ्जनसमाभासं । रविपुत्रं
यमाग्रजं
छाया-मार्तण्ड-सम्भूतं
। तं नमामि शनैश्चरम्
।। 10
कोणस्थः पिङ्गलो
बभ्रुः
कृष्णो
रौद्रोन्तकोऽयमः
सौरिः शनैश्चरोमन्दः
पिप्पलादेन
संस्तुतः
।। 11
परी येता घरी माझ्या
। कृपाळू
हे शनैश्चरा
`चला बघू नव्याने
या । जगा'
ऐसेचि बोलला ।। 12
हाकिला रथ वेगाने
। पुढ्यात
घेऊनी मला
असता तूच पाठीशी
। स्थान राहील का भया ।। 13
येरवी ना दिसे नेत्रा
। जग ते दाविले
तुम्ही
होऊनी विस्मिता
मीही । बघे अद्भुत
सृष्टि
ही ।। 14
गुंत्यातुनीच नात्यांच्या
। रथ हा हाकिता
तुम्ही
चेहरे ओळखीचे
ते । झाले कैसे अनोळखी
।। 15
माझेच आप्त हे सारे । प्रेम माझे तयांवरी
येतील धावुनी
वेगे । संकटी म्हणताचि
मी ।। 16
हसलास जरासा तू । म्हणाला,
`बघ
ही मजा'
वेळ नाही कुणालाही
। माझ्यासाठी
दिसे मला ।। 17
पुत्राहूनहि केले मी । प्रेम ज्यांच्यावरी
भले
झिडकारून गेले ते । देऊनी शोक दुःख ते ।। 18
काळाने ओढुनी नेले । धनार्थ
सोडिले
कुणी
कुणी खुर्चीसवे
गेले । राहे ना सोबती कुणी ।। 19
कुठे गेले कुठे गेले । रडे मी अति स्फुंदुनी
म्हणे गेले म्हणे गेले । जग सारेचि
नासुनी
।। 20
फाटले हृदय शोकाने
। वणवा जाळतो उरी
हाय हाय म्हणोनी
मी । दुःख केले भयंकरी
।। 21
नाही वडील ना माय । बंधू बहीण वा कुणी
पुत्र, पौत्र नसे माझे । सून व्याही
विहीण ती ।। 22
छुप्या अव्यक्त
शत्रूंचा
। फाडला बुरखा तुम्ही
भ्रमनिरास होवोनी
। आले शुद्धीत
पूर्ण मी ।। 23
येरवी ना दिसे नेत्रा
। जग ते दाविले
तुम्ही
ज्यांच्यावरी विसंबे
मी । झाले घातकरी
किती ।। 24
दिव्य अंजन तुम्ही
हो । साक्षात
परमेश्वरा
दिव्यदृष्टीच देवोनी
। दाविले
जग हे मला ।। 25
झोंबे अंजन डोळ्यांसी
। मिटवी पापण्यासही
पाणी घळघळा नेत्री
। हाय हाय वदे मुखी ।। 26
जाता काळ परी थोडा । वेदना शमवी पुरी
डोळे उघडिता
दृष्टी
। होतसे तीक्ष्ण
स्पष्टही
।। 27
होते वाटत दृष्टीसी
। चित्र अस्पष्ट
धूसरी
सुस्पष्ट होतसे तेची । शंका ना उरवी मनी ।। 28
देवा तैसा असे तूची । नीलांजन जणू महा
आरंभी त्रास तू वाटे । दृष्टी
देसी परी महा ।। 29
पुरलेला दिसे ठेवा । अंजनाने
कुणा जसा
परमानंद ठेवा हा । माझ्या
हाती दिला तसा ।। 30
कृपेने तुझिया
कैची । जगाची रीत दाविली
मान्य केली मनानेही
। झाले निश्चिंत
शांत मी ।। 31
कुंभाराने जसा द्यावा
। घटासी हात आतुनी
वरतूनची थापीने
। आकारा घट आणुनी ।। 32
नीलांजना तसे तूची । आकारा मज आणिले
आधार देऊनी चित्ता
। उपकार करी भले ।। 33
देवा माझ्यासवे
तूची । नित्य शाश्वत
राहसी
संकटी धरुनी हाता । सांभाळून
मला धरी ।। 34
जसा स्वप्नामधे
कोणी । बरळे सत्य मानुनी
कळेना परि ते त्याला
। स्वप्न
मिथ्या
छळे अती ।। 35
परी उठविता
त्यासी
। स्वप्न
संपेच तत्क्षणी
म्हणे केले बरे तुम्ही
। जागे केलेच सत्वरी
।। 36
भ्रम वेड फिटे तैसे । झाले होते पिशापरी
मानून सत्य हे सारे । मिथ्या
मी जवळी करी ।। 37
मी मी मलाच माझेची
। स्वप्नी मी बरळे अशी
हालवून जरा केले । जागे देवा मला तुम्ही
।। 38
संपता स्वप्न
सारेची
। नाती मिथ्या
सभोवती
गेलीच संपूनी
ती जी । होती वाटत आपुली ।। 39
कृपा होता जसा पंगू । पर्वता-शिखरी चढे
बोलू लागे मुका कोणी । वेद मंत्र खड्या सुरे ।। 40
तशी दिली करी माझ्या
। लेखणी अति अद्भुता
शारदाम्बा लिहू लागे । अचंबित
करी मला ।। 41
अज्ञ मी गृहिणी
साधी । झाली होतेच हिंपुटी
कृपा केली तुम्ही
देवा । स्तोत्र
सार दिले करी ।। 42
घेतला लिहुनी
साचा । स्तोत्र-भावार्थ
साजिरा
दीन अत्यंत
ऐशा ह्या । मजला देऊनी वरा ।। 43
तोडिले भवबंधासी
। लाविले
चरणी तुझ्या
आता ना वळुनी मागे । पाहे अरुंधती
जगा ।। 44
ज्याला ज्याला
म्हणे तूची । आपुला हे शनैश्चरा
म्हणे ना आपुला कोणा । सोडे ना चरणा तुझ्या
।। 45
मागणे एक पायी हो । मागते मी शनैश्चरा
कर माझा न सोडावा
। धरिला जोचि एकदा ।। 46
असे अंधचि मी देवा । दृष्टी
माझी तुम्हीच
गा
असे पंगू कशी चालू । आधारासचि
हात द्या ।। 47
हृदी माझ्या
असो मूर्ती
। नित्य एक मनोहरी
तुझी नीलांजना
ऐसी । नित्य आनंददायिनी
।। 48
निळ्या निळ्या
प्रकाशाने
। तेवते नित अंबरी
शांत शांत तुझी मूर्ती
। राहो माझ्याच
अंतरी ।। 49
पाहता रोज आकाशी । तुजला रविनंदना
उभारी येतसे चित्ता
। संकटांशी
लढावया
।। 50
शांतवृत्ती समाधानी
। होते माझीच तत्क्षणी
अत्यानंदे म्हणू लागे । अरुंधती
तुझी स्तुती
।। 51
प्रसन्नात्मा शनीदेवा
। आनंद दिधला तुम्ही
आनंदाचा महा ठेवा । दाविला
मजला तुम्ही
।। 52
गुरू माझा असे तूची । पिता माताच सर्वही
मित्र, पुत्रचि
तू देवा । मालकीची
तुझ्या
कुडी ।। 53
सूर्यपुत्रो दीर्घदेहो
विशालाक्षः
शिवप्रियः
मन्दचारः प्रसन्नात्मा
पीडां दहतु मे शनिः ।। 54
कोणस्थः पिङ्गलो
बभ्रुः
कृष्णो
रौद्रोन्तको
यमः
सौरिः शनैश्चरो
मन्दः पिप्पलादेन
संस्तुतः
।। 55
----------------------------------------------------------------------------------------
लेखणी अरुंधतीची -
