परा पूजा

अखण्डे सच्चिदानन्दे निर्विकल्पैकरूपिणि ।

स्थितेऽद्वितीयभावेऽस्मिन्कथं पूजा विधीयते ॥1

व्यापून टाकिता विश्वा । ओतःप्रोतचि सर्वदा

अद्वैत रूप तत्त्वाने । सर्वकाळीच सर्वदा

सच्चिदानंदरूपासी । नसे स्थित्यंतर जया

निराकार असे जेची । भेद ना कुठला जया ॥1.1

अद्वैताचेच त्या होता । अधिष्ठान हृदि दृढा

अर्पावी त्या तया कैसी । पूजा हे न कळे मला ॥1.2

पूर्णस्यावाहनं कुत्र । सर्वाधारस्य चासनम्

स्वच्छस्य पाद्यमर्घ्यं च । शुद्धस्याचमनं कुतः ॥2

 सर्वत्र भरला त्यासी । समीप बोलवू कसे

आधार विश्वाचा जो । अर्पू त्या आसना कसे

असे शुद्ध अत्यंत । त्यास प्रक्षाळण्या कसे

अर्घ्य पाद्य देऊ मी । आचमनही वा उगे ।।2

निर्मलस्य कुतः स्नानं । वासो विश्वोदरस्य च।

अगोत्रस्य त्ववर्णस्य कुतस्तस्योपवीतकम् ॥3 

निष्कलंक असे त्यासी । स्नाना प्रयोजन नसे

ज्या पोटी विश्व सामावे । वस्त्र त्या कुठले कसे

वर्ण गोत्र  जया नाही । आश्रमांचे निबंधन

यज्ञोपवीत त्या भावे । करू कैसेचि अर्पण ॥3

निर्लेपस्य कुतो गन्धः । पुष्पं निर्वासनस्य च ।

निर्वैशेषस्य का भूषा । कोऽलङ्कारो निराकृते॥ 4

जो अलिप्त सर्वातूनी । गंध-लेपन त्या कसे

वासनारहितासी त्या । फूल वासास कोण दे

जगता भूषवी त्यासी । भूषवू ना कळे कसे

निराकारा अलंकारे । सजवू मी कसे कसे ॥ 4

निरञ्जनस्य किं धूपैर्दीपैर्वा सर्वसाक्षिणः ।

निजानन्दैकतृप्तस्य नैवेद्यं किं भवेदिह ॥5

अज्ञानरहितासी त्या । सर्वसाक्षी निरंजना

ज्ञानरूपास त्या कैसे । लावू धूप नीरांजना

आनंदकंद जो आहे । स्वस्वरूपी रमे सदा

नित्य-तृप्तास त्या द्यावा । कोणी नैवेद्य कोणता ॥5

विश्वानन्दयितुस्तस्य किं ताम्बूलं प्रकल्प्यते

स्वयंप्रकाशचिद्रूपो योऽसार्वकादिभासकः

गीयते श्रुतिभिस्तस्य नीराजनविधिः कुतः ॥6.

'आनंदघन जो वर्षे । सौख्य मोद जगी सदा

तया तांबूल देणे ही । हास्यास्पद असे क्रिया

स्पर्शता दीप दीपासी । दुजा उजळे तत्क्षणी

स्वतेजे तेवूनी तैसा । सूर्य चंद्र प्रकाशवी ॥

प्रज्ज्वलीत करे अग्नी । धग ज्वालांस देऊनी'

गौरवोनी असे ज्यासी । वेद गातीच थोरवी

ज्योतीने आरती कैसी । तेजाची करणे भली

दीपकाच्या प्रकाशी का । निरखावे तया कुणी ॥6

प्रदक्षिणमनन्तस्य । प्रणामोऽद्वयवस्तुनः ।

 वेदवाचामवेद्यस्य । किं वा स्तोत्रं विधीयते ॥7

अनंत अक्षयाची या । शक्य का ती परिक्रमा

घनदाटचि सर्वत्र । त्यास कायचि दक्षिणा

बघता विश्वरूपाते । `मी' ही जाणीव ओसरे

 मीपणा संपता माझा । नमे कोण कुणापुढे ॥

न कळे आम्हा ह्याचे । रूप अद्भुत आगळे

ऐसेच म्हणुनी जेथे । वेद स्तब्धचि जाहले

ऐशा ह्या परमात्म्याची । स्तुति स्तोत्रेच साजिरी

काय गावी पामराने । रजा घेईच वैखरी ॥ 7

अन्तर्बहिश्च पूर्णस्य । कथमुद्वासनं भवेत् ।

एवमेव परा पूजा । सर्वावस्थासु सर्वदा ॥

एकबुद्ध्या तु देवेशे । विधेया ब्रह्मवित्तमैः ।।8

अन्तर्बाह्य सदा राहे । व्यापुनी जगता उरे

काळातीत असे जोची । त्या विसर्जन ना उरे

ऐशा ब्रह्मास जाणोनी । घेई ज्यांची मती सदा

तयांनी एकचित्ताने । आचरावी परा-पूजा ॥8

असो अवस्था ती काही । बाल तारुण्य वा जरा

असावा परमेशाचा । ध्यास एकचि अंतरा

परा-पूजा अद्वितीया । शंकराचार्य सांगती

तिला ठेवी मराठीच्या । सिंहासनी अरुंधती॥8

---------------------------------------------------------------

दुर्मुखनाम सवत्सरे वैशाख पौर्णिमा (बुद्ध पौर्णिमा )  21 मे 2016