रणत्क्षुद्रघण्टानिनादाभिरामं । चलत्ताण्डवोद्दण्डवत्पद्मतालम्।
लसत्तुन्दिलाङ्गोपरिव्यालहारं। गणाधीशमीशानसूनुं तमीडे।।1
(क्षुद्र – छोटा/छोटी ; ईशान -शासक, स्वामी, मालक ; सूनुः - पुत्र ; तुंदिल – गुबगुबीत,बाळसेदार ;
व्याल – साप,नाग ; ईड् – स्तुती करणे)
करे नर्तना बाळ गौरी-शिवाचा । धरे पद्मतालावरी छान ठेका
निनादे ध्वनी छुन् छुनुन् पैजणांचा । मना मोहवी नाद हा मेखलेचा।।1.1
तनू गोजिरी बाळसेदार त्याची । चकाके भुजंगावली स्वर्ण जैसी
असे तात ज्याचे गणांचेच स्वामी । उमा-शंभु पुत्रास त्या वंदितो मी।।1.2
ध्वनिध्वंसवीणालयोल्लासिवक्त्रं। स्फुरच्छुण्डदण्डोल्लसद्बीजपूरम्।
गलद्दर्पसौगन्ध्यलोलालिमालं । गणाधीशमीशानसूनुं तमीडे।।2
लयीला धरोनी कुणी छेडितांना । जशी गोड झंकारते मुग्ध वीणा
प्रफुल्लीत तैशी तुझी भावमुद्रा । जिथे गोडवा पूर्ण ये प्रत्ययाला।।2.1
हले देखणी सोंड तालावरी ही । धरोनी फळा नाचवी अग्रभागी
सुगंधी मदस्राव गंडस्थलीचा । करे धुंद भृंगास आकर्षुनीया।।2.2
सदा झुंडिने भृंग हे गुंजनासी । करीती जयाच्याच गंडस्थलांगी
अशा लाडक्या शंभुबाळा तुला बा। असो नित्यनेमे नमस्कार माझा ।।2.3
प्रकाशज्जपारक्तरत्नप्रसूनप्रवालप्रभातारुणज्योतिरेकम्।
प्रलम्बोदरं वक्रतुण्डैकदन्तं । गणाधीशमीशानसूनुं तमीडे।।3
जसे पुष्प जास्वंदिचे हे फुले वा । प्रभा माणिकाचीच दे सौख्य नेत्रा
प्रभातीस ये केशरी सूर्य जैसा । तशी दिव्य कांती तुझी एकदंता।।3.1
तुझे नाम हे गोड लंबोदरा बा । तुला आळवीतो सुखे वक्रतुंडा
उमा शंकराच्याच या लाडक्याला । मनापासुनी पूजितो मीच आता।।3.2
विचित्रस्फुरद्रत्नमालाकिरीटं । किरीटोल्लसच्चन्द्ररेखाविभूषम्।
विभूषैकभूषं भवध्वंसहेतुं । गणाधीशमीशानसूनुं तमीडे।।4
(विभूष – अलंकारादि वैभवरहित असलेले परम विरक्त भक्तजन ; भवध्वंसहेतुं – संसार दुःखाचा नाश करणारा)
गळा हार त्या दिव्य रत्नावलीचा । सुखावे तयाची प्रभा लोचनांना
शिरोभूषणे चित्तवेधी तुझी बा । तुझ्या कुंतला भूषवी चंद्रमा हा।।4.1
हृदी एकदंताविना आस ना ज्या । मुखी भालचंद्राविना नाम ज्यांच्या
न
हव्यास ज्यांसी असे भूषणांचा । नसे वैभवाची मनी लालसा वा ।।
विराजे विरक्तांचिया कंठदेशी । गणाधीश नामे महारत्नकंठा।।
अशा लाडक्या शंभुबाळा पदी हा। नमस्कार माझा मनापासुनीया।।4.2
उदञ्चद्भुजावल्लरीदृश्यमूलोच्चलद्भ्रूलताविभ्रमभ्राजदक्षम् ।
मरुत्सुन्दरीचामरैः सेव्यमानं। गणाधीशमीशानसूनुं तमीडे।।5
( भ्राज्-चमकणे; भ्राज - देदिप्यमान, सात सूर्यांपैकी एक )
उभारे भुजा कल्पवल्ली समा या । सदा भक्तवृंदास आशीश द्याया
तयाच्या मुळाशी सदा भ्रूलता या । अती चंचला भूषवीती मुखाला।।5.1
उभ्या अप्सरा घालण्यासीच वारा। करी घेऊनी हालवीतीच चौर्या
उमा शंकराच्याच या लाडक्याला । मनापासुनी पूजितो मीच आता।।5.2
स्फुरन्निष्ठुरालोलपिङ्गाक्षितारं । कृपाकोमलोदारलीलावतारम्।
कलाबिन्दुगं गीयते योगिवर्यैर्गणाधीशमीशानसूनुं तमीडे।।6
लोल - चंचल । पिङ्गाक्षितारम् – पिंगट रंगाची बुबुळे असलेला
तुझे न्यायनिष्ठूर हे नेत्र पिंगे। जरा तूचि विस्फारिता दुष्ट कापे
परी सज्जनांसी दयापूर्ण भासे । तुझी लोचने नीववी सज्जनाते।।6.1
अधिष्ठान ज्याचे मुलाधारचक्री। कला, नाद, बिंदू तुझे रूप हेची
असे तूच ओंकार योगी मुनींसी । उमा शंभुच्या लाडक्या वंदितो मी।।6.2
असे मूळ तू थोर वाग्वैभवाचे । अधिष्ठान अर्थास तू लाभलेले
असे शब्द तू , अर्थ ही एक तूची । तयाचा घडे नाद तो पूर्ण तूची।।6.3
असे वर्णमालेतला तू ‘ग’ कार । तयाच्यावरी बिंदु तो बीजमंत्र
तुझे रूप एकाक्षरी मंत्र गं हे । तुला वंदितो वंदितो मी तुला रे।।6.4
यमेकाक्षरं निर्मलं निर्विकल्पं । गुणातीतमानन्दमाकारशून्यम् ।
परं पारमोङ्कारमाम्नायगर्भं । वदन्ति प्रगल्भं पुराणं तमीडे ।।7
(एकाक्षर -ओंकार; निर्विकल्प भेदरहित गुणातीत - तिनही गुणांच्या पलीकडे ; आम्नायगर्भम् - वेदांच्या गर्भात असलेला / वेदांना आपल्या गर्भात ठेवणारा । पुराणं - सर्वात जुना / पुराsपि नव एव – कितीही मागच्या कालात जाऊन पाहिले तरी नवाच दिसतो.)
नसे भेद ज्या जो असे निर्विकल्प । असे शुद्ध एकाक्षरी जे स्वरूप
गुणातीत जो शुद्ध आनंदकंद । निराकार ओंकार तो श्रेष्ठ एक।। 7.1
तुझ्या पोटि सामावले वेद चारी। असे तूच सामावला वेदघोषी
तुझे रूप प्राचीन नाविन्यपूर्ण। तुला वंदितो मी सदा एकचित्त।। 7.2
चिदानन्दसान्द्राय शान्ताय तुभ्यं । नमो विश्वकर्त्रे च हर्त्रे च तुभ्यम् ।
नमोSनन्तलीलाय कैवल्यभासे । नमो विश्वबीज प्रसीदेशसूनो।।8
(सान्द्र – संपृक्त, घन ; चिदानन्दसान्द्र – आनंदघन )
असे तूचि चैतन्य,आनंदकंदा। तुझ्या मानसी काम-क्रोधा न जागा
करी विश्व उत्पन्न नेसी लयाला । असा विश्वकर्ताचि तू विश्वहर्ता।।8.1
अनंता तुझ्या सर्व लीला अगाधा। जगत्-कारणा, तेजसा, ब्रह्मरूपा
उमा शंभुच्या लाडक्या एकदंता। करी रे कृपा चिन्मया एकवेळा।।8.2
इमं सुस्तवं प्रातरुत्थाय भक्त्या । पठेद्यस्तु मर्त्यो लभेत्सर्वकामान् ।
गणेशप्रसादेन सिध्यन्ति वाचो । गणेशे बिभौ दुर्लभं किं प्रसन्ने।।9
म्हणे गोड हे स्तोत्र जो सुप्रभाती । तयासी हवे ते मिळे सर्वकाही
गणेश-प्रसादे तयाचीच वाणी । ‘वदे ते घडे’ ही मिळे त्यास सिद्धी।।9.1
कृपाछत्र ज्याच्यावरी सुंदराचे । तया शक्य नाही असे काय आहे
तुझ्या पायि आलो प्रभो भक्तिभावे। उमाशंभु-पुत्रा तुला वंदितो रे।।9.2
------------------